Gleba Pod Uprawę Ziemniaka

Nie mniej ważnym czynnikiem jak temperatura czy opady jest rodzaj gleby i jej zasobność w składniki z gleby od chwili wytworzenia pierwszych korzeni, pomimo że ma znaczne zapasy substancji odżywczych w bulwie. W pełni wegetacji system korzeniowy ziemniaka nie sięga głęboko. Również stolony i bulwy do dalszego rozwoju potrzebują swobodnego dostępu powietrza. Dlatego ziemniak wymaga gleby niezbyt zwięzłej, pulchnej, przepuszczalnej, zapewniającej dobre przewietrzanie. Najbardziej przydatne pod uprawę tej rośliny są gleby średnio zwięzłe, o składzie piasków gliniastych mocnych. Ziemniak w porównaniu z innymi roślinami jest mniej wrażliwy na odczyn gleby. Optymalne pH gleby wynosi 5,5- 6,5. Gdy pH gleby spada poniżej 5, może nastąpić zahamowanie wzrostu i zmniejszenie plonu. Odczyn obojętny i alkaliczny (pH powyżej 6,5) jest niekorzystny, gdyż sprzyja porażeniu bulw parchem zwykłym, co powoduje obniżenie plonu i pogorszenie jego jakości. Ziemniak nie jest rośliną gleb lekkich, ale na glebach lżejszych (piasek słabo gliniasty, piasek gliniasty lekki) nie zawsze plonują gorzej. Zależy to głównie od warunków wilgotnościowych. Gdy suma opadów od czerwca do września wynosi 150-250 mm, ziemniak plonuje obficie i znacznie lepiej aniżeli większość roślin uprawnych. Tak, więc uprawa ziemniaka na glebach lekkich nie jest równoznaczna z niższym poziomem plonów, tym bardziej, że istnieje wiele sposobów, aby zwiększyć plony m.in. przez właściwy dobór odmian i prawidłową agrotechnikę. Jednak częste okresowe niedobory opadów w warunkach gleb lżejszych przyczyniają się do dużych wahań w zbieranych plonach. Gleby ciężkie, bardzo zwięzłe, zimne i podmokłe nie nadają się do uprawy ziemniaka. Ogrzewają się one wiosną powoli, opóźniają wzrost i dojrzewanie roślin, sprzyja wyradzaniu i gniciu, bulwy ulegają zniekształceniu i nadmiernemu rozrostowi oraz pogarsza ich jakość. Gleby cięższe, a jeszcze bardziej kamieniste, nastręczają też wielu problemów z uprawą i zbiorem, zwłaszcza, gdy ilość opadów jest duża.