Przedplon

W praktyce ziemniaki najczęściej uprawia się po zbożach, a lepsze stanowiska przeznaczone są pod rośliny bardziej wymagające. Zbożowe są słabym przedplonem ziemniaka, ale stanowiska po nich można polepszyć, stosując wsiewki międzyplonowe i międzyplon ścierniskowy. Przyoranie międzyplonów lub ich resztek pożniwnych umożliwia zmniejszenie dawki obornika, zwiększa zawartość próchnicy i składników mineralnych, poprawia stosunki wilgotnościowe w glebie oraz polepsza jakość konsumpcyjną ziemniaka jadalnego. Nieodpowiednie pod ziemniaki jest stanowisko po kukurydzy, gdyż silnie rozwinięty system korzeniowy tej rośliny niszczy strukturę gleby, a herbicydy stosowane do jej odchwaszczenia hamują wzrost i rozwój ziemniaka. Ziemniak można uprawiać jako plon wtóry po międzyplonach ozimych. Łączne zbiory ogniwa zmianowania- międzyplonu ozimego i plonu wtórnego- są na ogół większe niż ziemniaka z plonu głównego. Jednak bulwy z plonu wtórego mają niniejszą trwałość przechowalniczą i powinny być jak najwcześniej zagospodarowane. Ziemniak jest bardzo dobrym przedplonem dla innych roślin uprawnych. Pozostawia glebę odchwaszczoną, w dobrej strukturze, zasobną w próchnicę i składniki mineralne. Na stanowisku po nim najczęściej uprawia się zboża jare. Po bardzo wczesnych i wczesnych odmianach ziemniaka dobrze udaje się rzepak ozimy, a po średnio wczesnych, zebranych do końca sierpnia, można siać żyto ozime.
Ziemniak jest też dobrym przedplonem dla lnu i innych roślin przemysłowych wymagających pól odchwaszczonych, a gleb zasobnych w składniki pokarmowe. Ziemniak wymaga gleby przewiewnej, pulchnej, starannie doprawionej i odchwaszczonej. Aby stan taki osiągnąć, niezbędną jest taka uprawa roli, która zapewni warunki do dobrej wegetacji roślin oraz do prawidłowej pracy narzędzi i maszyn podczas sadzenia, pielęgnacji i zbioru. Zabiegi uprawowe ze względu na termin ich wykonania dzielimy na: pożniwne, jesienne i wiosenne. Pożniwne zabiegi uprawowe pod ziemniaka są uzależnione od rodzaju gleby, przedplonu i terminu jego zbioru oraz zachwaszczenia pola. Po zbożach (na polach niezaperzonych) należy zastosować pełen zestaw uprawek pożniwnych, natomiast po roślinach późniejszego zbioru można liczbę zabiegów ograniczyć, łącząc pożniwne z jesiennymi. Na polach zaperzonych do pożniwnych trzeba włączyć mechaniczne lub mechaniczno-chemiczne zwalczanie tego uciążliwego chwastu. Jesienne zabiegi uprawowe pod ziemniaki na glebach średnich i zwięźlejszych są połączone z nawożeniem fosforem-potasowym i oborniku. Po okopowych i roślinach późnego zbioru zabiegi jesienne mogą być ograniczone do kultywatorowania, talerzowania i orki przedzimowej. Orkę przedzimową, z jednoczesnym przyoraniem nawozów fosforowych i potasowych oraz obornika, należy wykonać na: głębokość 30-35 cm pługiem z przedpłużkiem. Na glebach o płytkiej warstwie akumulacyjnej należy orać płycej- na głębokość około 25 cm. Kierunek orki przedzimowej powinien być w miarę możliwości prostopadły do kierunku sadzenia. Orka przedzimowa jest najważniejszym zabiegiem uprawowym wykonywanym jesienią i ma na celu równomierne rozmieszczenie składników organicznych i mineralnych w glebie, zniszczenie chwastów przez ich głębokie przyoranie, zmagazynowanie jak największego zapasu wody, spulchnienie głębokiej warstwy gleby, w której rozwija się większość korzeni i bulw oraz ułatwienie większego przemarzania gleby, które dodatnio wpływa na jej strukturę gruzełkowatą.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz